Nowa wizja komunikacji społecznej

Autorem podstawowych tez Manifestu jest profesor Andrzej Głowacki. Za formę literacką i język ociekający bogactwem formalnym odpowiedzialna była Marika Wata. Swój wkład w powstanie Manifestu miał również Jarosław Kinal, dołączając kilka trafnych, skłaniających do refleksji zdań.

Manifest nawiązuje formą literacką do najlepszych tradycji manifestów artystycznych. Z kolei sposób jego publikacji zmierza ku nowoczesności. Przed ogłoszeniem pełnej treści Manifestu, szereg jego podstawowych tez został zaprezentowany za pośrednictwem Social Mediów. Cytaty z Manifestu ukazywały się na profilu Katedry Reklamy Grafiki Komputerowej i Nowych Mediów WSIiZ, ulokowanym na portalu społecznościowym Facebook od 20 lutego do 6 kwietnia br. Rozpoczęcie akcji zbiegło się w czasie ze sto drugą rocznicą ogłoszenia Manifestu Futuryzmu, który stał się punktem zapalnym namysłu nad kondycją współczesnej rzeczywistości medialnej.

Manifest Neodziennikarstwa opisuje stan rzeczywisty dziennikarstwa jako platformy zawodowej, ważnej części przestrzeni społecznej oraz istotnej dziedziny życia każdego z nas. Autorzy postawili odważne tezy, jakoby komunikat wizualny zdominował przekaz informacyjny. Sytuacja ta rodzi równie wiele nadziei, co zagrożeń dla współczesnego „Nadczłowieka Medialnego”, poruszającego się swobodnie tak w świecie rzeczywistym, jak i wirtualnym. Współczesne dziennikarstwo – nazywane Neodziennikarstwem – definiują oni jako „simulacrum design”, czyli projektowanie przekazu medialnego, nawiązując w ten sposób do filozofii Jeana Baudrillarda.

Treść Manifestu Neodziennikarstwa to także ważny głos w dyskusji nad współczesną edukacją w zakresie dziennikarstwa. Profesor Andrzej Głowacki – przedstawiciel WSIiZ-u w Radzie Szkolnictwa Wyższego, która jest organem doradczym Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego – przedstawia za pomocą dość frywolnej formy Manifestu, własną receptę na multidyscyplinarność kierunków we współczesnej nauce. Neodziennikarstwo to połączenie nauk humanistycznych i społecznych z dziedzinami kreacyjnymi, projektowymi, wizualnymi, plastycznymi.

Jak twierdzi prof. Głowacki: "Jako naukowiec, artysta i odbiorca medialnej rzeczywistości, spoglądam na dziennikarstwo i media z nieco innej perspektywy niż osoby zajmujące się „czystym dziennikarstwem”. Obraz stanowi dla mnie o „organicznej wartości” przekazu informacyjnego, ponieważ odwołuje się do wielu zmysłów, poprzez które każdy człowiek, nie tyle dowiaduje się o świecie, co poznaje go w bezpośrednim doświadczeniu." Program nauczania komunikacji wizualnej jako wsparcia dla dziennikarstwa i nauk społecznych jest realizowany w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie od 2005 roku przez profesora Andrzeja Głowackiego i zespół Katedry Reklamy Grafiki Komputerowej i Nowych Mediów. Oferowane specjalności „Grafiki Komputerowej w Mediach” oraz „Projektowania Przestrzeni Wirtualnej” mają charakter prekursorski na polskim rynku edukacyjnym.

Nowoczesna droga, jaką toruje Manifest Neodziennikarstwa oraz program realizowany w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania, sprawia, że w samym sercu Podkarpacia rodzi się inicjatywa zdolna do przekształcenia oblicza komunikacji społecznej przyszłości.

Fragment Manifestu:

"Komunikacja naturalna, niewerbalna, zmysłowa czy ponadzmysłowa zanika zagubiona w cyberprzestrzeni projektowanych wrażeń… Zamknięty w kokonie samotności, opleciony siecią cyberportali i cyberspołeczności, zalany zbędną informacją i przygnieciony obrazem… Człowiek Medialny. Przemieszcza się po anonimowych światach wyposażony w niby przestrzenie. Relacje interpersonalne zabiera mu świat technologii cyfrowej. Kody wizualne to punkty orientacyjne, to pajęczyna, sieć, to węzły… To pułapka! To wyzwolenie!"

Pełna treść Manifestu Neodziennikarstwa dostępna jest na stronie internetowej Katedry Reklamy, grafiki Komputerowej i Nowych Mediów.

Tekst: Marika Wata